Een simpel rekenvoorbeeld is onmogelijk omdat het een breed terrein is waar veranderingen optreden.

Voor de laagste inkomens het een verschil tussen IB betalen over 18.000 welk 33% is verminderd met diverse kortingen en geheel vrijgesteld van IB.

Eenvoudiger uitleggen is:
Het basis inkomen betekent een netto maandinkomen van € 1.500 zonder toeslagen.
Nu betaald iemand met dat inkomen, afhankelijk van zijn privé situatie, (algemene en arbeidskortingen ca. € 4.000) 33% over € 14.000 (ruim € 4.000) waarmee het maandinkomen op minder dan € 800 uitkomt.
De Staat moet dit weer repareren door allerlei toeslagen rond te gaan pompen om mensen niet onder het bestaansminimum te laten zakken.

Hier ligt dus op meerdere fronten een behoorlijke winst.

Door het afschaffen van de diverse fiscale aftrekposten, de toeslagen en het onderscheid in te voeren op draagkracht (inkomensafhankelijk maken van diverse subsidies) levert dit een sterke vereenvoudiging op maar ook een structurele besparing.

De IB druk blijft, door het verlagen van het top tarief, vrijwel gelijk.
De enige groep die koopkracht verliest is de groep boven 2,5 keer modaal.

Daar ontstaat een verzwaring van ca. 1,5 tot 3%
De te betalen IB is voor hen hoger dan nu maar wordt grotendeels gecompenseerd door de belasting vrije som van € 18.000

De besparing voor de Staat ligt minimaal op 30 miljard.
Hierin moet u wel meewegen dat alleen het belasting stelsel hervormen niet voldoende is maar gezien moet worden in het totaal plaatje waar de effecten van de hervormingen doorwerken.